تأثیر پودر و عصارۀ هیدروالکلی زنیان در مقایسه با آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین بر عملکرد، فراسنجه های خونی، مورفولوژی روده و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی

این مطالعه به منظور بررسی امکان استفاده از پودر و عصارۀ هیدروالکلی زنیان به جای آنتی بیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین بر عملکرد رشد، وزن نسبی اندام های داخلی، فراسنجه های خونی، فلور میکروبی روده، مورفولوژی پرزهای روده و کیفیت گوشت در جوجه های گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با استفاده از 288 قطعه جوجه خروس گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار، 3 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرۀ شاهد (فاقد هرگونه افزودنی)، آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین (100 میلی گرم در کیلوگرم)، پودر زنیان (1، 2 و 3 درصد جیره) و عصارۀ هیدروالکلی زنیان (150، 250 و 350 میلی گرم در کیلوگرم) بودند. بر اساس نتایج کل دوره، جوجه های تغذیه شده با آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین، 1 درصد پودر زنیان و 350 میلی گرم در کیلوگرم عصارۀ زنیان از افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک بهتری در مقایسه با دیگر گروه ها برخوردار بودند (01/0>p). هیچ کدام از تیمارها تأثیر معناداری روی فراسنجه های خونی و وزن نسبی اجزای لاشه (پشت، قلب، کبد، چربی شکمی، سنگدان و پانکراس) نداشتند. تیمارهای حاوی 1 درصد پودر و تمامی سطوح عصارۀ زنیان جمعیت باکتری های کلی فرم را در مقایسه با شاهد کاهش دادند (01/0>p). تمامی سطوح پودر زنیان طول پرز و عمق کریپت را در مقایسه با تیمار شاهد و آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین افزایش دادند. استفاده از سطوح 1 و 2 درصدی پودر زنیان و تمامی سطوح عصارۀ زنیان، مقدار اندیس تیوباربیتوریک اسید گوشت را به طور معناداری کاهش دادند (01/0>p). در مجموع به نظر می رسد می توان از 1 درصد پودر و 350 میلی گرم در کیلوگرم عصارۀ زنیان برای جایگزینی آنتی بیوتیک های محرک رشد به خوبی بهره جست.